Pse "Pushkin"?..
Kur u njohëm me pjesëtarët e shoqatës poetike "Pushkin" në Shkup, i pyetëm ata lirshëm, vetëm për të mësuar shkakun e kësaj zgjedhjeje: "pse Pushkin?". Drejtuesi i shoqatës, zoti Bujar Ganija, na tha se ky emërtim rrodhi ngase vetë ai, nismëtar i saj, ishte admirues i flaktë i poetit të madh, dhe shtoi se shoqata e tyre ishte e hapur për ata krijues që e pëlqenin këtë poet. Pjesëtari i grupit tonë vizitor, poeti Kolec Traboini, i tha me shaka, se a mundej ai të bëhej pjesëtar në atë grupim poetik kur dashuronte, jo Pushkinin, por Eseninin?.. Bujari u duk sikur u zu ngushtë, por gjithsesi iu përgjigj: 'Mirë se të vish, edhe pse do të 'grindemi', pasiqë unë dua më shumë Pushkinin'... Ky fjalëndërrim miqësor na shoqëroi gjatë kohës që ishim me pritësit e nderuar të shoqatës; zotin Bujar e mbiquajtëm "Pushkin", ndërsa Traboinin, për baraspeshim, e thërrisnim "Esenin". Por shakaja nuk shkoi pa lënë "shenjë", sepse e kishte kapur edhe zonjusha Valbona Zunçe, gazetare, e cila ndjehet, edhe ajo, 'mëkatare', si pjesëtare e kësaj shoqate. Në bisedën radiofonike direkt që po bënim të nesërmen në valën 'Mikrofoni i hapur' të RadioShkupit, në një çast, si papritur, me shkathtësi gazetareske, ajo iu drejtua Traboinit: "Juve mbaheni si i pasionuar pas poetit rus Esenin; pse kjo dashuri?". Koleci, që u gjend ca i befasuar nga kjo pyetje nxitëse, iu përgjigj se Eseninin e donte si poet, jo si "poet rus", pasi, sipas meje, vijoi Traboini, poetët nuk kanë kombësi, ata i përkasin të gjithë njerëzimit. Megjithatë, kombësia e tij nuk më pengon aspak.
dilaver baxhaku
Kur u njohëm me pjesëtarët e shoqatës poetike "Pushkin" në Shkup, i pyetëm ata lirshëm, vetëm për të mësuar shkakun e kësaj zgjedhjeje: "pse Pushkin?". Drejtuesi i shoqatës, zoti Bujar Ganija, na tha se ky emërtim rrodhi ngase vetë ai, nismëtar i saj, ishte admirues i flaktë i poetit të madh, dhe shtoi se shoqata e tyre ishte e hapur për ata krijues që e pëlqenin këtë poet. Pjesëtari i grupit tonë vizitor, poeti Kolec Traboini, i tha me shaka, se a mundej ai të bëhej pjesëtar në atë grupim poetik kur dashuronte, jo Pushkinin, por Eseninin?.. Bujari u duk sikur u zu ngushtë, por gjithsesi iu përgjigj: 'Mirë se të vish, edhe pse do të 'grindemi', pasiqë unë dua më shumë Pushkinin'... Ky fjalëndërrim miqësor na shoqëroi gjatë kohës që ishim me pritësit e nderuar të shoqatës; zotin Bujar e mbiquajtëm "Pushkin", ndërsa Traboinin, për baraspeshim, e thërrisnim "Esenin". Por shakaja nuk shkoi pa lënë "shenjë", sepse e kishte kapur edhe zonjusha Valbona Zunçe, gazetare, e cila ndjehet, edhe ajo, 'mëkatare', si pjesëtare e kësaj shoqate. Në bisedën radiofonike direkt që po bënim të nesërmen në valën 'Mikrofoni i hapur' të RadioShkupit, në një çast, si papritur, me shkathtësi gazetareske, ajo iu drejtua Traboinit: "Juve mbaheni si i pasionuar pas poetit rus Esenin; pse kjo dashuri?". Koleci, që u gjend ca i befasuar nga kjo pyetje nxitëse, iu përgjigj se Eseninin e donte si poet, jo si "poet rus", pasi, sipas meje, vijoi Traboini, poetët nuk kanë kombësi, ata i përkasin të gjithë njerëzimit. Megjithatë, kombësia e tij nuk më pengon aspak.
dilaver baxhaku
