Libra të rinj – të vjetër në bibliotekën time
Pasi lashë freskinë e mëngjeseve të Frankfurtit dhe vapën e thekshme qytetit të lashtë të Bolonjës, u rreka sërish në Tiranë. Për ca ditë, derisa të mbledh të gjitha leckat e të iki. Në sallon, në dhomën e gjumit e gjithkund nëpër shtëpi janë pirgje me sende të ndryshme, gati për translog. Edhe grumbuj me libra. Po këto ku t'i çoj, them sa herë u kaloj sipër! Peshojnë të mallkuarat, peshojnë nga mendimet që kanë derdhur brenda të mjerët autorë, peshojnë dhe nga kilet. Fletë-fletë bëhet libri e libër-libër bëhen ca kile më shumë në bagazhet e mia.
Paradite, kur po kaloja me biçikletë në trotuarin anës lulishtes së Akademisë, u ndala prapë para bankës me libra të vjetër, ku para ca javësh bleva një vandak me "vjetërsirat" Jakov Xoxës e të Tolstoit, se i donte miku im Ardi në Milano. U ndala ashtu, për zakon, siç ndalen fëmijët para dyqanit të lodrave. Fus duart nëpër kasetat dhe ja ku më del "Patat e egra" të Fatos Arapit.
Ehuuu, dyzet vjeç libër. Bën vetëm 100 lekë (të reja), si të mos e marr? Hë-hë, ja dhe "Era e udhëve" e të mallkuarit Koço Kosta. Ky libër është më i ri, vetëm 30-vjeçar. Viteve tetëdhjetë shkonim bashkë me Koçon në hekurudhë me honorarët e Miço Verlit, (ndjesë pastë), asokohe kryeredaktor i "Zërit të rinisë". Pastaj Koço e katranosi me atë thesarin e Malit të Robit. dhe i solli përqark krerët atje lart. Zaten kokëkrisur ka qenë. Njëqind lekë një Koço Kostë, sa një kafe... epo hallall. Po Ali Podrimjen nuk ia vlen ta fusësh në shtëpi për 100 lekë? Të paktën për atë titull që ka: "Kush do ta vrasë ujkun", që patjetër diçka të vlefshme do të ta mësojë, të paktën në përballje me ujqërit... Ja u bënë tre libra të rinj-të vjetër për bibliotekën time.
Po librat qenkan si qershitë, që thonë se njëra tërheq tjetrën. Ne që s'hamë pasta e akullore, i llogarisim ndryshe harxhet për letërsinë: 300 lekë = 3 dopio raki te dibrani. Pa meze. Po le ta zgjidhim qesen një herë për letërsinë, ta pinë një raki edhe shkrimtarët e mjerë, se iu tha fyti.
Si i kontrollova të gjitha kutitë me libra 100-lekësh, bëra të iki, por ajo puna e qershive më yshti t'i fus duart edhe në kutitë e tjera, ku çmimi ishte më i lartë 2 a 3 fish. Dhe ja ku, në mes titujve apo autorëve të njohur prej 30 e kusur vitesh, më del Roland Gjoza - "Romeo, Zhuljeta dhe errësira". Paska shkruar dhe Rolandi, thashë vetë me vete, sikur të kisha aty pranë Grigorin a Pilon e të shkëmbenim batuta me atë sensin e humorit që përdorim shpesh në klub. Shfletova ballinën dhe m'u shfaq autori - një djalë i ri kaçurrel me bluzë me fyt. Pastaj shkova në faqen e fundit: pashë se edhe ca muaj libri mbush 20-vjetorin e lindjes, apo të botimit. Bukinisti, që gjithë kohës ishte treguar i kujdesshëm të më ofrojë, sipas tij, tituj interesantë, kur pa se "Romeon" e Rolandit e mora vrik, e pa të udhës të mos ndërhyjë, kushedi si tha vetë me vete - "lere se e hëngri". Në fund e "hëngra" edhe me Kazanzaqin ("Ja vdekje, ja liri" – botim i vitit 73) dhe e mbylla me kaq.
Bukinisti i moshuar më bëri hesapin. Nuk harroi të më kujtojë se me kaq para sa pagova kisha bërë një pazar të mirë. Po unë, që s'më rrihet pa dhënë përgjigje për çdo gjë, i thashë se sapo kisha zbritur nga avioni dhe në Bolonjë lashë një treg të madh me libra të vjetër, ku "Komedia Hyjnore" kushtonte vetëm 2 euro.
- Ajo e... Dante Aligherit?" pyeti si në mëdyshje ai...
Erdha në shtëpi me 5 libra të rinj-të hershëm për bibliotekën time. Pas dy ditësh, e di, do të hahem me veten se ku do t'i çoj këto libra, që do më shtojnë disa kile në bagazhet e mia gati për rrugë.
d. baxhaku
Pasi lashë freskinë e mëngjeseve të Frankfurtit dhe vapën e thekshme qytetit të lashtë të Bolonjës, u rreka sërish në Tiranë. Për ca ditë, derisa të mbledh të gjitha leckat e të iki. Në sallon, në dhomën e gjumit e gjithkund nëpër shtëpi janë pirgje me sende të ndryshme, gati për translog. Edhe grumbuj me libra. Po këto ku t'i çoj, them sa herë u kaloj sipër! Peshojnë të mallkuarat, peshojnë nga mendimet që kanë derdhur brenda të mjerët autorë, peshojnë dhe nga kilet. Fletë-fletë bëhet libri e libër-libër bëhen ca kile më shumë në bagazhet e mia.
Paradite, kur po kaloja me biçikletë në trotuarin anës lulishtes së Akademisë, u ndala prapë para bankës me libra të vjetër, ku para ca javësh bleva një vandak me "vjetërsirat" Jakov Xoxës e të Tolstoit, se i donte miku im Ardi në Milano. U ndala ashtu, për zakon, siç ndalen fëmijët para dyqanit të lodrave. Fus duart nëpër kasetat dhe ja ku më del "Patat e egra" të Fatos Arapit.
Ehuuu, dyzet vjeç libër. Bën vetëm 100 lekë (të reja), si të mos e marr? Hë-hë, ja dhe "Era e udhëve" e të mallkuarit Koço Kosta. Ky libër është më i ri, vetëm 30-vjeçar. Viteve tetëdhjetë shkonim bashkë me Koçon në hekurudhë me honorarët e Miço Verlit, (ndjesë pastë), asokohe kryeredaktor i "Zërit të rinisë". Pastaj Koço e katranosi me atë thesarin e Malit të Robit. dhe i solli përqark krerët atje lart. Zaten kokëkrisur ka qenë. Njëqind lekë një Koço Kostë, sa një kafe... epo hallall. Po Ali Podrimjen nuk ia vlen ta fusësh në shtëpi për 100 lekë? Të paktën për atë titull që ka: "Kush do ta vrasë ujkun", që patjetër diçka të vlefshme do të ta mësojë, të paktën në përballje me ujqërit... Ja u bënë tre libra të rinj-të vjetër për bibliotekën time.
Po librat qenkan si qershitë, që thonë se njëra tërheq tjetrën. Ne që s'hamë pasta e akullore, i llogarisim ndryshe harxhet për letërsinë: 300 lekë = 3 dopio raki te dibrani. Pa meze. Po le ta zgjidhim qesen një herë për letërsinë, ta pinë një raki edhe shkrimtarët e mjerë, se iu tha fyti.
Si i kontrollova të gjitha kutitë me libra 100-lekësh, bëra të iki, por ajo puna e qershive më yshti t'i fus duart edhe në kutitë e tjera, ku çmimi ishte më i lartë 2 a 3 fish. Dhe ja ku, në mes titujve apo autorëve të njohur prej 30 e kusur vitesh, më del Roland Gjoza - "Romeo, Zhuljeta dhe errësira". Paska shkruar dhe Rolandi, thashë vetë me vete, sikur të kisha aty pranë Grigorin a Pilon e të shkëmbenim batuta me atë sensin e humorit që përdorim shpesh në klub. Shfletova ballinën dhe m'u shfaq autori - një djalë i ri kaçurrel me bluzë me fyt. Pastaj shkova në faqen e fundit: pashë se edhe ca muaj libri mbush 20-vjetorin e lindjes, apo të botimit. Bukinisti, që gjithë kohës ishte treguar i kujdesshëm të më ofrojë, sipas tij, tituj interesantë, kur pa se "Romeon" e Rolandit e mora vrik, e pa të udhës të mos ndërhyjë, kushedi si tha vetë me vete - "lere se e hëngri". Në fund e "hëngra" edhe me Kazanzaqin ("Ja vdekje, ja liri" – botim i vitit 73) dhe e mbylla me kaq.
Bukinisti i moshuar më bëri hesapin. Nuk harroi të më kujtojë se me kaq para sa pagova kisha bërë një pazar të mirë. Po unë, që s'më rrihet pa dhënë përgjigje për çdo gjë, i thashë se sapo kisha zbritur nga avioni dhe në Bolonjë lashë një treg të madh me libra të vjetër, ku "Komedia Hyjnore" kushtonte vetëm 2 euro.
- Ajo e... Dante Aligherit?" pyeti si në mëdyshje ai...
Erdha në shtëpi me 5 libra të rinj-të hershëm për bibliotekën time. Pas dy ditësh, e di, do të hahem me veten se ku do t'i çoj këto libra, që do më shtojnë disa kile në bagazhet e mia gati për rrugë.
d. baxhaku
